اثر تنش خشکی بر بیان ژن‏های کدکننده آنزیم‎ اس-آدنوزیل-ال‎متیونین: فسفواتانول‎آمین‎ان-متیل‎ترانسفراز (peamt) در آرابیدوپسیس

در این مطالعه با استفاده از روش آنالیز نسبی بیان ژن‎ها به‎کمک تکنیک (qrt-pcr) quantitative real time pcr تاثیر دو سطح تنش خشکی 12 و 16 روزه بر بیان خانواده ژنی‎ رمزکننده آنزیم اس-آدنوزیل-ال‎متیونین: فسفواتانول‎آمین‎ان-متیل‎ترانسفراز (peamt) در سه اندام آرابیدوپسیس؛ شامل برگ های درحال توسعه، برگ های توسعه یافته و ریشه؛ ارزیابی شد. این آنزیم نقش کلیدی در بیوسنتز فسفوکولین دارد. تاکنون یک ژن به ‎طور قطع (atnmt1) و دو ژن به‎ صورت احتمالی (atnmt2 و atnmt3) به عنوان رمزکننده آنزیم‎های خانواده peamt در آرابیدوپسیس معرفی شده‎اند. رفتار این سه ژن در مواجهه با تنش خشکی متفاوت بود. درحالیکه بیان ژن atnmt2 چندان متاثر از تنش و نوع اندام نبود، بیان دو ژن atnmt1 و atnmt3 بسیار به این عوامل وابسته بودند. بیان atnmt1 در پاسخ به 12 روز قطع آبیاری در برگ‎های درحال توسعه و توسعه یافته کاهشی تقریبا 8/0 برابری داشت، اما بیان آن در ریشه تا حدود 5/4 برابر شاهد افزایش یافت. پس از 16 روز قطع آبیاری بیان این ژن در برگ‎های در حال توسعه تقریبا 5/2 برابر افزایش یافت و در ریشه با کاهش روبرو و به سطح شاهد بازگشت. بیان ژن atnmt3 در 12 و 16 روز قطع آبیاری، به رغم عدم تغییر و کاهش در اندام‎های هوایی، به ترتیب در حدود 5/3 و 9 برابر در ریشه افزایش یافت. به نظر می‎رسد atnmt3 احتمالا ژن حساس ‎به خشکی در ریشه است. به‎طور کلی، شاید بتوان گفت که دو ژن atnmt1 و atnmt3 ایزوفرم‎های موثر رمزکننده آنزیم‎های peamtدر شرایط مواجهه با تنش خشکی در آرابیدوپسیس هستند.